Bu Blogda Ara

21 Eylül 2010 Salı

ilk günün akşamı....

saat 18.10 da eve geldiğinde evde dokuz doğurmuş bir anne babanın yüzündeki o allak bullak ifadeyi yok etmeye çalışma mücadelemiz yine evlere şenlik bir komediyle son son buldu...
sen yine herzaman ki gibi bizden en az on kat daha cesur görünüyordun...biz niye hep bir sıfır malup oluyoruz onuda anlamış değilim...Happy
bugün ki tepkin bizim için çok önemliydi...sen gelmeden en az 3 değişik senaryo kurmuştuk kafamızda ..başa sarıp durmuştuk senaryoları..."sıkılabilir...yok canım sıkılmaz bizim oğlumuz...ya okulu sevmezse...yok yok sever...ya servis şöförü can ı unutursa...olur mu canım can sınıfta bekler hostes ablasını...."
binbir türlü tilki can ın içeri girmesiyle uçup gitmişti...mutlu,kendine güvenini gösteren yüz ifadesiyle "anne bak öğretmenim kitaplarımızı verdi " diyip ayakkabılar ayaktan hızla çıkartılıp kitaplar kapını önünde serildi yere........derin bir oh mu çekmeliydik...kitap kurdu oğlum kitapları görünce dünyalar onun olmuştu adeta...şimdi derin ve sakin uykusunda mışıl mışıl uyuyor...tüm çocuklara tatlı rüyalar...yeni günde yeni maceralar sizi bekliyor......

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder