eveet...işte o büyük gün geldi çattı...
ilk agusu,ilk dişi,ilk adımı...derken "ilkokula" başladık...
bu sabah uyandığımızda gözlerinde gördüğüm heyecan bambaşkaydı...4 günlük okula uyum sürecinde yanında benim olduğumu , onu okulun bahçesinde beklediğimi biliyordu..ama bugün bambaşka birgündü ve o bunun farkındaydı...ilk gün elinden ben tutup götürmek istediysemde servisteki hostes ablamız bu ilk günde herşeyiyle alışmalı diye düşünüyordu...bu konuyu 2 gün düşündükten sonra her konuda olduğu gibi bu konuyu da can la konuşup karara bağladık...
çok kesin bir şekilde "ben kendim gidebilirim" dedi...
dedi demesine ama anne baba olarak bizim onu bu ilk gününde tek başına bırakmamız mümkün değildi...o servise bindi bizde arkasından okula...hatta ondan önce okuldaydık...
başlangıçta gayet sakin gözüküyordu...biz ise uzaktan hostes ablayı takipteydik...öğretmenimize teslim edildikten baktığımızda kafası önünde sınıfa girmeyi bekliyordu can...kimbilir neler düşünüyordu..yanına yaklaşıp omuzuna dokunduğumuzda karşısında bizi bulacağını hiç düşünmeyerek gözlerini yukarı kaldırdı..işte o an hayatımdaki pek çok an gibi hafızamdan hiç silinmeyecek...
yüzündeki gülümseyiş dünyalara bedeldi...bizi gördüğüne o kadar sevinmişti ki...
güzel kuzum seni hayatındaki bu en önemli günde nasıl yalnız bırakırdık...sen bize doğduğun günden beri öyle tanımsız mutluluklar yaşattın ki...
iyi ki varsın oğluuuuuuuuum...

konu can olunca hele bir de duygusal biran olunca kelimeler inanın yetersiz kalıyor...