ve sonra aradan 9 ay geçti........tabi herşey bu kadar kolay olmadı...kolik sancıları ,uykusuz geceler ve birbirimize alışma süreci....o beni yıllardır tanıyor gibiydi bense ilk kez tanışmışlığın acemiliğiyle şaşkındım...evet tek kelimeyle böyle özetlenebilir "ŞAŞKINDIM" hergün aynı saatlerde ağlama krizleri....panik içinde doktora gidiş ve
ders1 : bebekler neden ağlar?
konu : kolik mi o da ne?
ünite: sence atlatacak mıyız hayatım?
hamileyken o kadar çok şey okumuştum ki ve okuduklarım gerçeklere ışık tutsada yaşadıklarımla örtüşmekte yetersiz kalıyordu....üstüne üstlük yanımda akıl danışacağım sadece eşim vardı...durum vahimdi :)
sonra doktorumuz kitaplar büyüklere sormalar derken her gece düzen değişmeden ağlamalar yaşandı....yaşandı ama biliyorum ki o anlar bize o gün için çok şey öğretti....biz az çok dönemin acemiliğini üstümüzden atar gibi olduk küçük bey ise bize kendini yavaş yavaş anlatmayı başardı...:)
asıl macera bundan sonra başlıyordu........
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder